Familieruzies

Met kerst zit ik met mijn familie gezellig aan het kerstdiner. Onder de kerstboom ligt een stapel met kerstcadeaus die wij voor elkaar gekocht hebben. Met een lekker biertje erbij is dit kersttafereel helemaal compleet. Maar een paar dagen geleden kwam ik erachter dat de kerst niet bij iedereen zo'n gezellige tijd van het jaar is.

"Ik wilde gezellig met de hele familie kerst vieren", antwoordt mevrouw de Groot op de vraag of ze nog iets leuks gepland heeft met de feestdagen. "Gewoon met mijn kinderen en kleinkinderen uit eten, zodat niemand zich thuis hoeft uit te sloven. Mijn dochter nam de uitnodiging gelijk aan. Ook mijn zoon leek het een leuk idee. Helaas zag mijn schoondochter het niet zitten. Ze wilde niet met mij aan dezelfde tafel eten. Schijnbaar vindt ze mij te vermoeiend, te spontaan, ze - AU!" Mevrouw de Groot trekt samen als ik een buitengewoon hardnekkige spierknoop losmaak.

"Dat is de goede plek, ja. Maar in ieder geval wilde mijn zoon toen ook niet meekomen met zijn twee jongens. Ze zijn zeven en negen, dus natuurlijk begrijpen ze niet waarom hun moeder dan niet mee komt naar het kerstdiner. Hij heeft met zijn vrouw twee kinderen en zelf heeft ze nog twee dochters. Voor mij zijn het allemaal mijn kleinkinderen, maar mijn schoondochter verbiedt me om op de verjaardagen van haar eigen dochters te komen. Terwijl ik al meer dan tien jaar hun oma ben." De tranen staan in de ogen van mevrouw de Groot, dit keer niet van mijn hardhandige aanpak.

"En anderhalve week geleden stond mijn zoon huilend bij me op de stoep. Hij vond het zo vervelend dat hij niet met ons kerst kon vieren, alleen maar omdat zijn vrouw niet mee wilde. Dus nu vieren we toch met hem en de jongens kerst. Ik zou graag met mijn schoondochter door één deur kunnen, maar elke toenaderingspoging wijst ze af. Als ik op bezoek kom, gaat ze een stuk wandelen of boodschappen doen. Ze mijdt me, waardoor we ook nooit iets kunnen uitpraten. En dat terwijl ik niet eens begrijp wat ik verkeerd heb gedaan."

Zodra mevrouw de Groot aangekleed en wel weer de deur uit is, denk ik nog eens na over haar verhaal. Wat jammer dat er zoveel verdriet is, gewoonweg omdat mensen niet met elkaar praten. We vullen elkaars mening zo gemakkelijk in. Hoe kun je weten wat een ander denkt? Door het te vragen, lijkt me zo. Bij een ruzie of conflict zijn er altijd twee kanten van het verhaal, niet alleen de jouwe. En als je het dan niet voor jezelf doet, dan in ieder geval nog voor je partner of kinderen, die wel graag bij hun moeder, vader, tante, vrienden, opa of oma kerst willen vieren. Dit lijkt me een goed voornemen voor 2019.

Ik wens iedereen fijne feestdagen en een goed uiteinde!