Als zelfstandig ondernemer is het belangrijk om jezelf te promoten. Als klanten niet weten dat je bestaat, kunnen ze je tenslotte geen werk aanbieden. Het belangrijkste middel om jezelf te laten zien is vandaag de dag social media. We posten met zijn allen elke dag miljarden berichten op het wereldwijde web. Originele of overgenomen foto's en gedachtes vliegen het internet over. Al die informatie moet ook door anderen worden gelezen. Des te meer likes of retweets een bericht krijgt, des te blijer worden we vanbinnen. Een virtueel duimpje omhoog van een totaal onbekend persoon geeft soms meer energie dan een complimentje van een goede vriend. En dat is ook niet zo gek, want we onderhouden de meeste contacten tegenwoordig virtueel. We kunnen nog geen paar uur zonder even op onze telefoon te kijken of we al een nieuw appje binnen hebben!
Ook ik ontkom niet aan de social media hype. Eerst was het Facebook, daarna LinkedIn en nu is daar ook nog Tumblr bij gekomen. Als ik op een van die kanalen een bericht post, check ik gelijk of anderen nog iets interessants gepost hebben. Dat is >90% van de tijd niet het geval. Toch bezoek ik elke keer dat ik eventjes niets te doen heb weer de sociale kanalen. Eventjes de mail controleren, op Facebook een bericht van mijn vriendin liken of op Tumblr lachen om een grappig filmpje. Het is verschrikkelijk verslavingsgevoelig. En ik ben bang dat ook ik verslaafd ben geraakt.
Al die kanalen zijn zo ontworpen dat ik er zoveel mogelijk tijd wil doorbrengen. Want mijn tijd levert hen advertentie-inkomsten op. Als zelfstandig ondernemer snap ik dat niets gratis is. Sociale media mogen ook best wat geld aan me verdienen. Ik gebruik het tenslotte ook om mezelf te laten zien. Maar de sociale kanalen zijn ondertussen veranderd in marketingmonsters waar ik naar binnen word gezogen. Het is lastig om de verleiding te weerstaan om eventjes te kijken. Het dopaminecentrum in mijn hersenen snakt naar de beloning die vrijkomt bij een nieuwe comment of share.
De tekstschrijver in me vindt het prettig dat we zoveel tijd online doorbrengen. Voor al die websites en sociale media schrijf ik namelijk artikelen en blogs. Want niet iedereen kan die teksten zelf schrijven (hoewel ze er wel vaak hun eigen naam bij plakken).
Als fysiotherapeut zie ik echter steeds vaker mensen met klachten aan nek en schouders, omdat ze te lang op hun smartphone zitten te staren. Bovendien is elke minuut die we in de virtuele realiteit leven, een moment dat we minder met onze eigen omgeving bezig zijn. Terwijl de wereld om ons heen zo prachtig is. Dan kun je gelijk de auto's zien aankomen, die je zo platrijden als je als smartphonevoetganger even niet oplet.
Dus, lieve lezer, ik ben heel blij dat je mijn blog leest. Maar denk eraan dat je niet in een virtuele wereld leeft. De echte wereld bevindt zich buiten je smartphone, niet erin!
Reactie plaatsen
Reacties