De Evolutie van De Regel

Het leek zo'n goed idee: regels. Het begon lang geleden met het maken van afspraken. De mannen gingen op jacht, de vrouwen verzamelden fruit en noten. Een prima taakverdeling, die heel lang goed ging. Door de eeuwen heen veranderde dat. Er kwamen steeds meer afspraken bij. Er was een afspraak die zichzelf belangrijker vond dan alle anderen. Dus benoemde hij zichzelf tot Regel. Het leek een subtiel verschil, maar de gevolgen bleken enorm! 

De andere afspraken waren niet blij met deze onverwachte promotie. Verschillende afspraken riepen zichzelf kort daarna ook uit tot Regel. Al die Regels werden door schrijvers gebundeld in een dik boek. Het eerste Wetboek was geboren.

Om dat Wetboek te duiden, moesten mensen jarenlang studeren. Zo kwamen er juristen, advocaten en rechters die het Wetboek op honderden verschillende manieren konden interpreteren. Altijd in hun eigen voordeel, of dat van hun cliënt. Geen enkele machthebber kon zijn land besturen zonder een legertje rechtsgeleerden.

Ook als fysiotherapeut ben ik gebonden aan deze Regels. Eentje daarvan is de Wet BIG. Een prachtig voorbeeld van een monsterlijk ingewikkeld boekwerk. Elke vijf jaar moet ik me opnieuw registreren. Dit kan ik aanvragen op basis van een scholing, à 2500 euro. Of ik kies ervoor om voldoende uren te werken (>2040 uur). Na een korte telling kwam ik erachter dat ik meer dan vijfduizend uren gewerkt had in de afgelopen vijf jaar, dus koos ik voor die laatste optie. Mijn gewerkte uren in Duitsland heb ik natuurlijk ook meegerekend.

Ik moest online een lijstje invullen om de herregistratie aan te vragen. Dat was nog niet zo moeilijk. Ook die 85 eurootjes waren zo overgemaakt. Een week later begon de ellende pas.

In mijn mailbox vond ik een bericht van het BIG-register. Ik was 'steekproefsgewijs' uitgekozen uit een hele stapel aanvragen. Dat betekende dat ik bewijsmateriaal moest gaan verzamelen om aan te tonen dat ik voldoende uren heb gewerkt. Er zat een hele waslijst aan regeltjes bij waar dat bewijsmateriaal aan moest voldoen.

1. Alle documenten moeten in het Engels of Nederlands worden aangeleverd. Of door een beëdigd vertaler naar het Nederlands worden vertaald.
2. Van (vrijwel) alle documenten moet aangetoond zijn dat het om de originele exemplaren gaat of een gewaarmerkte kopie (ook de vertaling moet gewaarmerkt zijn).
3. Buitenlandse werkervaring telt alleen mee als ik in dat land ook in het register geregistreerd sta. Dit moet ik aantonen met een Certificate of Current Professional Status. Ik mag lekker zelf uitzoeken waar ik die moet aanvragen.
4. Ik kon kiezen uit de volgende twee opties:
   1. Al mijn contracten, jaaropgaven en loonstrookjes (in het Nederlands of Engels) opsturen.
   2. Mijn werkgevers een formulier laten invullen waarin ze de door mij eerder aangegeven uren bevestigen. Met handtekening, stempel en contactinformatie om dit eventueel te kunnen controleren.
5. Alle documenten moeten binnen zes weken zijn aangeleverd!

En zo ging het nog wel even door.  Ik snapte er niets meer van... 

Dus belde ik de BIG-informatielijn. Het telefoonnummer stond netjes op de brief vermeld.

De enige nuttige informatie die ik uit het gesprek verkreeg, is dat ik na zes weken een herinnering krijg, waarin staat dat ik nogmaals zes weken de tijd heb. In totaal dus drie maanden om al het bewijsmateriaal te verzamelen.

Na enig graafwerk op internet en in mijn eigen papieren stuitte ik op het instituut waar ik me in Duitsland geregistreerd heb als fysiotherapeut. Die namen helaas de telefoon niet op, dus heb ik ze maar een e-mail geschreven, in mijn beste Duits.

Datzelfde heb ik gedaan bij mijn Duitse werkgever (waar ik gelukkig nog wel contact mee heb) en mijn huidige werkgever in Nederland.

Tot nu toe blijft het stil.

Als ik het bewijsmateriaal niet aan kan leveren, wordt mijn registratie doorgehaald. Dan mag ik niet langer werken als fysiotherapeut. Terwijl ik wel aan alle voorwaarden voldoe. Omdat de Regels stellen dat de bewijslast bij mij ligt, de fysiotherapeut, en niet bij de instantie, heb ik nu een hoop extra werk! En de instantie die deze Regels controleert, gaat achterover zitten en laat het allemaal maar gebeuren.

Het is hoog tijd dan we weer eens een aantal gewone afspraken gaan maken.

Zodat je niet als leek door alle Regels heen hoeft te worstelen.

Zodat de instanties je niet naar hun pijpen kunnen laten dansen.

Zodat de overheid ook weer écht voor de mensen aan het werk gaat.

Maar dat zullen de Regels wel niet zo leuk vinden. En de instanties ook niet.